Argentyna ma do zaoferowania o wiele więcej niż mięsne dania. Mix kultury europejskiej z miejscową przyczynił się do bogactwa tutejszej kuchni. Kilka kultowych argentyńskich pozycji kulinarnych poniżej.

Asado

Asado to sposób przygotowania mięsa na ogromnym ruszcie. Mięso z asado możemy spróbować w wielu restauracjach, najlepsze jednak jest to przyrządzane w domu. Miejscowi uwielbiają niedzielne spotkania na asado, w trakcie których delektują się najróżniejszymi rodzajami mięsa. Najpopularniejsza jest oczywiście wołowina: zależnie od tego, z której części krowy pochodzi i od sposobu pokrojenia poszczególne fragmenty mają swoje nazwy, których tłumaczenie ciężko znaleźć w naszym języku. Wśród wielu dziwnie brzmiących dla nas nazw z pewnością warto spróbować vacio, bife de chorizo czy matambre. Poza kawałkami wołowiny na asado rządzą też chorizos criollos, czyli rodzaj tutejszej surowej kiełbasy z wołowiny.

Empanadas

Zapiekane w piecu pierogi to bodajże najpopularniejsza argentyńska przekąska. Mimo że empanadas znajdziemy w wielu latynoskich krajach to jednak to właśnie te argentyńskie mogę śmiało uznać za te najlepsze. Empanadas mogą być nadziewane najróżniejszymi farszami, wśród nich wyróżnić można te z mięsem, z serem i pomidorami, z kukurydzą czy z szynką i serem i właściwie każdy argentyński region ma swoje najbardziej typowe empanadas. Jak kraj długi i szeroki to jednak mięsne empanadas criollas (kreolskie) uważane są za te klasyczne. Skrócony przepis poniżej :).

Przepis na ok. 20 empanadas

Ciasto:

Pół kilo mąki pszennej, 200 ml oleju, 10 ml vinagre, 10 ml oliwy z oliwek, ok. 50 ml wody, sól, pieprz.

Farsz:

Ok. pół kilo mięsa wołowego bez kości, 2 duże cebule, 2-3 ząbki czosnku, pół papryki, papryka w proszku, sól, pieprz, oliwki, ugotowane na twardo jajko.

Mięso kroimy na drobne kawałki i gotujemy je w garnku. Gdy mięso się ugotuje dodajemy do garnka pokrojone drobno cebule, paprykę, ząbki czosnku, sól, pieprz i paprykę w proszku. Gotujemy to wszystko ok. 30 minut. Następnie odstawiamy farsz do wystygnięcia.

Składniki na ciasto mieszamy i wyrabiamy aż masa nie będzie się kleić do rąk (w razie potrzeby dodając trochę wody). Potem formujemy z niej ok. 20 kulek, wałkujemy je, wypełniamy wystudzonym farszem. Nakładając nadzienie na ciasto dodajemy po 1 oliwce do każdej empanady i po kawałku jajka na twardo. Kleimy tak samo jak pierogi i pieczemy w piekarniku w temperaturze ok. 180 stopni przez ok. 20-25 minut.

Locro

Locro, czyli mieszanka różnych rodzajów mięs, flaków, dyni, fasoli, kukurydzy i innych warzyw (o konsystencji zbliżonej do gulaszu) to argentyńskie danie narodowe. Locro je się przede wszystkim w czasie świąt narodowych. I tak dzień przed Dniem Niepodległości (9.07) czy Dniem Rewolucji Majowej (25.05) trwa gorączka poszukiwań wszystkich produktów potrzebnych do locro. I mimo że w czasie wspomnianych świąt locro można spróbować na targach i w restauracjach to standardowo danie te przygotowuje się w domu i je w czasie organizowanych wtedy spotkań rodzinnych.

Pollo al disco

Klasyka argentyńska to dania przygotowywane w „disco”, czyli rodzaju naczynia/patelni, w którym gotujemy na ogniu (czyli znów wracamy do dań z rusztu ;)). W owym disco można przygotować różne rodzaje potraw, ale najpopularniejszy jest pollo al disco, czyli „kurczak z disco”. We wspomnianym naczyniu gotujemy kurczaka z dodatkiem wina i różnych warzyw i… voila! Mamy zaskakująco dobrą mieszankę :).

Makarony

Włoskie wpływy widoczne są szczególnie w argentyńskiej kuchni i miejscowi różne rodzaje makaronów uważają za swoje dania narodowe. Wśród nich najpopularniejsze są ñoquis (odpowiednik włoskich gnocchi z ziemniaków i mąki), nadziewane ravioles i sorrentinos (te ostatnie najbardziej zbliżone do naszych pierogów) – każdy z nich obowiązkowo z dodatkiem sosu (najczęściej pomidorowego). Jedzenie ñoquis ma nawet swój rytuał, zwany ñoquis 29. dnia miesiąca – tradycyjnie przyrządzało się je w domach właśnie 29. dnia każdego miesiąca (co prawdopodobnie wiązać można z ekonomicznością tego dania – tak istotną pod koniec miesiąca), pod talerzem jednego z domowników zostawiając monetę albo banknot – na szczęście.

Pizza

I znów te włoskie wpływy: Argentyńczycy kochają pizzę, a pizzerie możemy znaleźć tu właściwie na każdym rogu. Pizza argentyńska nie jest jednak taka sama jak ta włoska, bo mimo że można znaleźć i tę na cienkim cieście to jednak najczęściej spotkamy tu pizzę na grubszym cieście. I to jest właśnie ta podstawowa różnica w gustach, przez którą nie podzielam argentyńskiego zdania na temat tego, że to tutejsza pizza jest najlepsza na świecie ;). Iście argentyńską ciekawostką jest natomiast pizza a la parilla, czyli chrupiąca pizza z grilla :).

Puchero

To tradycyjne danie jednogarnkowe, konsystencją przypominające zupę z mnóstwem składników długo uważane było za jedzenie biednych. Najczęściej przygotowuje się je na bazie mięsa wołowego z kością z dodatkiem ziemniaków, dyni, kukurydzy, cebuli i innych warzyw. Podobnie jak locro jest to danie, które ciężko znaleźć w restauracjach i raczej towarzyszy spotkaniom rodzinnym.

Milanesa

To, co może zaskakiwać to, że jednym z ulubionym dań obiadów Argentyńczyków są… kotlety! Cieńsze niż nasze schabowe, zbliżone wyglądem do sznycla wiedeńskiego, zwykle zrobione są z najbardziej popularnego tu mięsa wołowego (choć możemy też spotkać milanesas z wieprzowiny albo z kurczaka). Milanesa z ziemniakami albo frytkami to bodajże najczęściej spotykane (i najczęściej wybierane!) danie w tak popularnych tu menu del dia (zestaw obiadowy) w restauracjach.

Kilka innych klasyków:

Choripan – rodzaj sandwicha z grillowanym chorizo (argentyńską surową kiełbasą z wieprzowiny albo wołowiny) i sosem chimichurri (robionym na bazie natki pietruszki, czosnku, papryczek, oliwy z oliwek, octu winnego i soku z cytryny)

Lomito – rodzaj dużego sandwicha z mięsem wołowym, serem, szynką, sadzonym jajkiem, pomidorem, sałatą.

Bife a la criolla – kawałki wołowiny w sosie z pomidorów, cebuli i papryczki aji z ziemniakami

Bife a caballo – wołowina podawana z jajkiem sadzonym

Humitas – przekąska z masy kukurydzianej zawijanej w liście kukurydzy (popularne przede wszystkim na północy kraju)

Humitas al plato – podawana na talerzu masa kukurydziana z dodatkiem sera i warzyw

I trochę słodkości:

Dulce de leche – argentyński odpowiednik kajmaku, popularny z pieczywem i innymi słodkościami

Alfajores – kruche ciasteczka biszkoptowe przekładane wspomnianym dulce de leche albo marmoladą

Facturas – najróżniejszego rodzaju słodkie bułki i croissanty (często również z owym dulce de leche)

Medialunas – słodkie rogaliki w kształcie półksiężyca (skąd nazwa)

Flan – jajeczny pudding, oryginalnie z Hiszpanii, popularny w wielu miejscach latynoskiego świata

Pastafrola – kruche ciasto z marmoladą