Podróżowanie po Boliwii może być wyzwaniem (czytaj tu). Podczas pierwszej podróży po Boliwii denerwowałam się, krzyczałam i jednocześnie… nie mogłam uwierzyć w piękno krajobrazów, które widzę. Chyba żaden inny kraj nie urzekł mnie tak bardzo. Mamy tu bowiem wszystkie „naj” tego świata – najwyżej położone miasta i jeziora, największe solnisko i najbardziej kolorowe jeziora. W Boliwii ciężko trafić na brzydkie czy nudne miejsca. Sprawdźcie poniżej, co warto zwiedzić w tym kraju.

Salar de Uyuni i Reserva Nacional de Fauna Andina Eduardo Avaroa

Salar de Uyuni, czyli ogromne solnisko (pozostałość po słonym jeziorze), to najsłynniejsza atrakcja Boliwii. Chociaż większość osób przyjeżdża w ten region zwiedzić jedynie Salar, wizyta nie byłaby kompletna bez zobaczenia przepięknych, kolorowych lagun, pokrytych śniegiem wulkanów, gejzerów i niesamowitych formacji skalnych w okolicy. Były też gorące źródła (idealne przy oscylującej w okolicach 0 stopni temperaturze powietrza), biegające lamy i brodzące w wodzie różowe flamingi. Tak, obszar Reserva Nacional de Fauna Andina Eduardo Avaroa to jedno z najpiękniejszych miejsc, jakie kiedykolwiek widziałam. Kulminacją atrakcji są oczywiście wielkie białe przestrzenie Salar de Uyuni ze skalisto-kaktusową wyspą pośrodku – Isla Incahuasi.

Minusem jest to, że ciężko dotrzeć tu samemu. W okolicach salarowych nie ma zbytnio dróg, trzeba jechać przez dość ekstremalne tereny i bez dobrego samochodu oraz znającego drogę kierowcy może być ciężko. Dlatego też większość osób wykupuje wycieczki na Salar z pobliskich miejscowości (Uyuni albo Tupizy). Grupy co prawda są kameralne (bo ograniczone do pojemności auta), ale jakość bywa różna, a kierowca, która w teorii ma być także przewodnikiem zwykle na niczym innym poza prowadzeniem pojazdu się nie zna (jeśli znaleźliście agencję, która wyróżnia się pozytywnie pod tym kątem chętnie przyjmę rekomendację ;)).

La Paz

La Paz, czyli najwyżej położona stolica świata (choć formalnie stolicą nie jest). Mimo że miasto samo w sobie może nie jest powalająco piękne, może śmiało uchodzić za jedno z najciekawiej położonych na świecie – otoczone przez wzgórza i ośnieżone szczyty wulkanów, co w całej okazałości możemy podziwiać z położonego na płaskowyżu El Alto (osobne miasto położone powyżej La Paz) bądź podczas podróży wchodzącej w skład systemu transportu miejskiego kolejki linowej (której jest już aż 10 linii!). A centrum ze swoimi wąskimi uliczkami jest niezwykle przyjemnym miejscem do spacerów, zakupów (w tym słynnych produktów z wełny alpaki) czy odwiedzenia Mercado de las Brujas – Targu Czarownic. To tu znajdziemy magiczne eliksiry na wszystkie możliwe dolegliwości, a nawet, smutno zwisające z niektórych ze stoisk, suszone płody lam (których zakopanie w ogródku przynosi podobno pełnię szczęścia). Nie można też pominąć klimatycznego głównego placu – Plaza Murillo. W La Paz znajduje się też jeden z ciekawszych latynoskich cmentarzy – z robiącymi ogromne wrażenie muralami.

A jeśli atrakcji jeszcze mało odwiedźcie jedną z najbardziej kolorowych latynoskich dzielnic – Chualluma (więcej o tym tu) i niesamowitą Dolinę Księżycową (Valle de la Luna).

Droga Śmierci

Na tej położonej w górach, niezwykle wąskiej, pełnej zakrętów drodze ginęło do 300 osób rocznie. Obecnie ta najniebezpieczniejsza droga na świecie nie jest użytkowana przez samochody, ale stała się atrakcją turystyczną, którą można przejechać rowerem (firmy organizujące przejazdy i wypożyczające rowery znajdziemy bez problemu w La Paz). Zjeżdżając cały czas w dół, w dość krótkim czasie pokonujemy różnicę wysokości 3500 metrów. Mimo że pogoda lubi tu płatać figle, zamieniając drogę nie tylko w najbardziej niebezpieczną, ale i najbardziej błotnistą na świecie, przejazd nią jest doświadczeniem, którego nie można sobie darować. A po skończonej przygodzie warto odpocząć w tropikalnym otoczeniu w uroczym miasteczku Coroico, do którego owa droga prowadzi.

Jezioro Titicaca

Położone na granicy z Peru Titicaca to nie tylko najwyżej położone żeglowne jeziora świata. To też jedno z najpiękniejszych jezior świata :). Znajdującą się u jego brzegu miejscowość Copacabana to istna boliwijska Częstochowa (to tu znajduje się najsłynniejsza Bazylika w Boliwii), a także jedno z najbardziej nastawionych na zagranicznych turystów miejsc w Boliwii. Miasteczko stanowi bowiem idealną bazę wypadową do zwiedzania innych miejsc w okolicy. Szczególnie polecam udać się na którąś z jeziornych wysp, jak Isla del Sol. Jedyny problem jest taki, że wyspa wita turystów najbardziej morderczymi schodami świata ;). Żeby dostać się do głównej miejscowości (a raczej wsi) na południu wyspy trzeba wejść na górę długimi i bardzo stromymi schodami Inków, co z wielkimi plecakami i na wysokości prawie 4000 metrów nie jest zadaniem łatwym… Na szczęście potem czekają już na nas piękne widoki na jezioro, inkaskie ruiny, a rano obudzi nas malowniczy wschód słońca (w końcu jesteśmy na Wyspie Słońca).

Sorata

Copacabana nad jeziorem Titicaca dla niektórych może być zbyt przytłaczająca, zbyt turystyczna. Jeśli szukamy spokojniejszej alternatywy polecam miasteczko Sorata. Położone co prawda nie nad Titicaca, ale w otoczeniu pięknych andyjskich szczytów (na szczęście już nie aż tak wysoko jak choćby La Paz, więc wysokość już nam doskwierać nie będzie). Sorata to idealne miejsce dla miłośników górskich wędrówek (sporo tu ciekawych szlaków, m.in. do urokliwych lagun czy jaskiń), kolarstwa górskiego, ale także dla szukających spokoju, którzy chcą spędzić kilka dni wpatrując się w góry czy odpoczywając nad rzeką i kontemplując piękno okolicy. Sorata ma w sobie jakiś tajemniczy mistycyzm, przyciągający latynoskich hipisów. Na szczęście pozostaje wciąż na tyle mało popularna, że turyście łatwo „wsiąknąć” tu w powolne życie mieszkańców wioski. Jedyny problem? Łatwo się tu „zasiedzieć” i ciężko stąd wyjechać ;).

Sucre

Konstytucyjna stolica Boliwii nazywana jest „ciudad blanca” (hiszp. białe miasto) i nie bez powodu uważana jest za najładniejsze miasto w kraju. Białe budynki w centrum, czyste i uporządkowane ulice, do tego sporo muzeów i kościołów… Na szczęście obok tego można znaleźć też lokalne targi i typowy latynoski chaos, czyli… dla każdego coś dobrego ;).

Potosi

Położone na wysokości ponad 4000 metrów Potosi uważane jest za najwyżej położone miasto na świecie (co nie jest jednak prawdą, gdyż peruwiańskie Cerro de Pasco znajduje się aż o 300 metrów wyżej!). Mimo, że w rzeczywistości nie najwyższe, i tak warte jest odwiedzenia. Tutejsze kolonialne centrum z kolorowymi uliczkami można zaliczyć do najładniejszych na tym kontynencie. Potosi wybierane jest również przez miłośników ekstremalnych wrażeń. Potosi to bowiem przede wszystkim miasto górników, którzy w tutejszych kopalniach już od dawien dawna wydobywają m.in. srebro. Kiedyś (za czasów kolonialnych) Potosi było największym producentem srebra  na świecie, teraz część z kopalni (mimo że wciąż użytkowana) służy jako atrakcja turystyczna.

Oruro

Oruro nie ma tak urokliwego centrum i tylu atrakcji turystycznych jak Potosi czy Sucre. Ma jednak pewne inne zalety. Przede wszystkim jest autentyczne i na swój sposób klimatyczne. Klimat tego miasta znajdziemy przede wszystkim na tutejszych targach. Oruro to miasto handlu. Stragany ze wszystkim ciągną się przez wiele ulic. Warto przyjechać tu na zakupy, ale swój urok ma też obserwacja pochłoniętych zakupami miejscowych. Odpocząć możemy na głównym placu albo na punkcie widokowym, skąd możemy cieszyć się panoramicznymi widokami na miasto i jego okolicę (na punkt widokowy wjedziemy znów kolejką linową!). W Oruro warto odwiedzić też Muzeum Górnictwa w dawnej kopalni i udać się do pobliskich gorących źródeł.

Tupiza

Tupiza to kolejne z boliwijskich pięknie położonych miasteczek: dookoła góry, niesamowite formacje skalne i kaniony. Próbując tu jazdy konnej można poczuć się jak na prawdziwym Dzikim Zachodzie (i nawet mi, nie-miłośniczce tego typu sportów tutejsza wycieczka konna bardzo się podobała!). Ostatecznie nie bez powodu to w tym miejscu urzędowali najsłynniejsi przestępcy Dzikiego Zachodu – Butch Cassidy i Sundance Kid.

Cochabamba

Z czego słynie Cochabamba? Z Jezusa! Olbrzymia figura Jezusa przez długi czas była najwyższą figurą Chrystusa na świecie (tak tak, słynnemu Jezusowi z Rio sporo zabrakło ;))… Aż do powstania pomnika ze Świebodzina, który przebił boliwijskiego Jezusa o całe 2 cm! Chrystus z Cochabamby może i nie jest już największy, ale moim zdaniem położeniem na wzgórzu z super widokami na okolice wygrywa z tym polskim. Poza figurą Chrystusa Cochabamba może pochwalić się przyjemnym kolonialnym centrum, olbrzymimi targami i… najlepszą kuchnią w tym kraju! Nie jestem miłośniczką boliwijskiej kuchni i właściwie to dopiero w Cochabambie naprawdę smakowało mi jedzenie (spróbujcie koniecznie tutejszego pique macho)!

Santa Cruz

Santa Cruz nie należy do najpiękniejszych boliwijskich miast, ale warto odwiedzić je, żeby zobaczyć, jak wygląda ta nowoczesna strona Boliwii. Santa Cruz to największe miasto w tym kraju, a także tutejsze centrum biznesowe. Widać, że ludzie żyją tu inaczej: szybciej, intensywniej… Jednak i tu: na zielonym głównym placu czy w jednym z parków można odpocząć od chaosu dużego miasta. Na obiad warto wybrać się do Cabañas del Río Pirai, położonych w pobliżu rzeki uroczych knajpek, gdzie znajdziemy boliwijską kuchnię w najlepszym wydaniu (prawie tak smacznie jak w Cochabambie!). Santa Cruz to też świetne imprezy, warto więc spędzić tu weekend.

Santa Cruz to również baza wypadowa do popularnej wśród gringos Samaipaty – położonego w górskim otoczeniu miasteczka z imponujących kompleksem preinkaskich ruin.

Boliwijska dżungla

Boliwia to też Amazonia. Najpopularniejszą wśród turystów bazą do wypraw do dżungli jest miasteczko Rurrenabaque, gdzie szereg agencji proponuje kilkudniowe wycieczki do selvy. Tam akurat nie dotarłam, ale brazylijskiej selvy „liznęłam” w okolicach Villa Tunari. Nazywane „bramą do dżungli” urokliwe miasteczko położone jest pomiędzy Cochabambą a Santa Cruz. W jego najbliższej okolicy znajdziemy sporo zielonych parków z tropikalną roślinnością i skaczącymi małpkami czy rzeki z kaskadami. Villa Tunari jest też dobrą bazą wypadową do innych, oddalonych od głównej trasy wiosek.

Chiquitania

Na koniec perełka… I właściwie to nie jestem pewna, czy o tym miejscu powinnam pisać, bo jak więcej osób się o nim dowie, to już nie będzie takie magiczne… A póki co w położonym we wschodniej części kraju regionie misji jezuickich, zwanym Chiquitanią, mamy szansę być jedynymi gringos. Wyjęte rodem z westernów San Jose de Chiquitos zachwyciło mnie totalnie. Znajdujący się tu kompleks pojezuicki jest jednym z najstarszych w kraju i daje dobry pogląd na to, jak wyglądały początki powstawania misji. Najbardziej zaskakują tu jednak ludzie. Nie wszyscy mają latynoską urodę. Co robią na boliwijskiej wsi biali, wysocy, niebieskoocy mężczyźni w ogrodniczkach i kapeluszach oraz podążające za nimi kobiety, w strojach wyglądających jak wyjęte z planu „Domku na prerii”? To mennonici, członkowie zamkniętych, konserwatywnych wspólnot protestanckich, których przodkowie przybyli tu wiele lat temu z Europy.

PS. Niestety ostatnimi czasy o Chiquitanii zrobiło się głośniej z mało przyjemnych powodów, tj. pożarów :(. Wypalanie lasów to problem dotyczący nie tylko Amazonii, ale wielu tropikalnych regionów kontynentu… W tym momencie sytuacja w Chiquitania podobno jest pod kontrolą, ale dużą część dzikich obszarów tego regionu strawił już ogień.

To właśnie miejsca takie jak San Jose sprawiają, że pomimo uczestniczenia czasem w scenach niczym z filmów Barei, podróżowanie po Boliwii staje się doświadczeniem jedynym w swoim rodzaju. A boliwijskie, najpiękniejsze na świecie widoki rekompensują wszelkie niedogodności.

---

Jeśli wybieracie się do Boliwii przeczytajcie też:

• Boliwia praktycznie
• Boliwijskie perypetie